เมื่อนักบินกำลังจะ ‘Takeoff’ โดยเริ่มจากท่าลอยตัวนิ่งๆ หรือที่เรียกกันว่า ‘Hovering’
.
จากนั้นจึงค่อยๆบังคับ ‘Cyclic’ ไปด้านหน้า – หัวเครื่องจะกดลง เครื่องจะเริ่มบินไปข้างหน้า ความเร็วค่อยๆเพิ่ม มือซ้ายคอยคอนโทรล ‘Collective’ เท้าทั้งสองต้องอยู่ที่ ‘Pedals’
.
เมื่อความเร็วค่อยๆเพิ่ม เครื่องจะเริ่มมีอาการดิ่งลง – ต้องแก้
.
สักพัก เครื่องจะลอย – ต้องแก้
.
หัวเริ่มเชิด – ต้องแก้
.
ตัวเครื่องเซขวา – ต้องแก้
.
หัวเครื่องส่าย – ก็ต้องแก้
.
จนกว่าจะได้โปร์ไฟล์ที่เหมาะสมก่อนจะยอมให้เครื่องลอยขึ้นไปกลางอากาศ แทบจะเรียกได้ว่าละเมียดทุกอากัปกิริยา
.
ช่วงขณะนั้นมีอาการ 5 อย่างที่เกิดขึ้นตามที่บอกไปข้างต้น ซึ่งเครื่องมันจะไม่ยอมให้เราควบคุมมันได้ง่ายๆ
.
นักบินเฮลิคอปเตอร์ต้องแก้อาการเครื่องไปพร้อมๆกัน อาการทั้ง 5 อย่างนั้น ศัพท์ภาษาอังกฤษเรียกว่า Loss of Ground Effect, Translational Lift, Flapback, Inflow Roll and Left Yaw
.
นักบินเฮลิคอปเตอร์จะทำความรู้จักมักคุ้นกับอาการทั้ง 5 จนกระทั่งซึมซาบเข้าไปจวบจนปรับแก้อาการได้อย่างอัตโนมัติ แต่นั่น ยังไม่นับปัจจัยภายนอกที่จะเข้ามาก่อกวนนักบินขณะทำการบินอีก เช่น ความเร็วลม ทิศทางของลม
.
ตามสถิติค่าเฉลี่ยที่ศิษย์การบินจะ Takeoff ได้อย่างเนียนๆจะอยู่ที่ชั่วโมงที่ 40 เป็นต้นไป
.
.
อ่านบทความอื่นๆได้ใน Facebook Page : Hovering Inspirations 👇
https://www.facebook.com/profile.php?id=61558412223812&mibextid=ZbWKwL