นักบินผู้ไร้แขน

นักบินใช้แขนทั้งสองและขาทั้งสองข้าง บังคับอากาศยาน มือจับคันบังคับ เท้าวางไว้ที่ Rudders (สำหรับเครื่องบิน) หรือ Pedals (สำหรับเฮลิคอปเตอร์)

.

คนพิการที่ไร้แขนอาจจะขับรถด้วยขาได้ เพราะใช้ส่วนสัมผัสไม่มากและวิ่งไปบนทางระนาบ แต่ถ้าขับเครื่องบิน คิดยังไงก็ไม่มีทางเป็นไปได้ ทั้งส่วนสัมผัส ประสาทการรับรู้ ความไวต่อการสแกนเครื่องวัด และอื่นๆ .. แต่มันไม่ใช่กับผู้หญิงคนนี้

.

‘เจสซิก้า ค็อกซ์ (Jessica Cox)’ เกิดปี ค.ศ.1983 ที่รัฐแอริโซนา ประเทศสหรัฐอเมริกา

.

ย้อนไปวัยเด็ก เธอตั้งคำถามกับพ่อแม่

.

“ทำไมพระเจ้าสร้างหนูมาแบบนี้”

.

“จงอดทน อดทนนะลูก เราไม่รู้หรอกว่า พระเจ้ามีแผนอะไรบ้าง”

.

เด็กสาวถามแม่ พร้อมก้มมองดูร่างกายตัวเองที่ไร้แขนทั้งสองข้าง เธอมีเพียงขาทั้งสองและนิ้วเท้าทั้งสิบที่ทำหน้าที่หลักแทนแขน น้ำตาเธอไหลในวันที่เธอไม่เข้าใจโลก น้ำตาพ่อและแม่ยิ่งเอ่อล้นกว่า แต่ไม่มีอะไรทะลวงหัวใจที่เข้มแข็งของครอบครัวเธอ .. เธอเกิดมา..ก็เป็นแบบนี้แล้ว

.

แม่บอกเธอว่า “ลูกสามารถทำอะไรก็ได้ ที่ลูกต้องการจะทำ” (“You can do whatever you want to do”)

.

เธอถูกส่งให้เรียนที่โรงเรียนปกติเหมือนกับเด็กคนอื่นๆ

.

ในทุกๆครั้ง ที่เธอไม่เข้าใจโลก พ่อและแม่ช่วยปลอบประโลม มันคือยาที่วิเศษสุด ที่ทำให้เธอค่อยๆเรียนรู้ชีวิต และหนุนให้เธอก้าวเดินต่อไป

.

เรียนรู้ที่จะใช้ ‘ขา’ แทน ‘แขน’ จับแก้วดื่มน้ำด้วยขา ใช้ขาจับดินสอ ระบายสี แกะกล่องของขวัญ ทำทุกอย่างได้ แบบที่เด็กทั่วไปทำได้

.

ขาทั้งสองข้างแข็งแรงมาก นิ้วเท้ามีประโยชน์สุดๆ วันที่ใส่เสื้อผ้าได้เอง คือวันที่ประสบความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ วันที่ปลดล็อกกำแพงที่ดำมืด วันที่ทำให้เข้าใจว่า เธอใช้ร่างกายเท่าที่เหลืออยู่ได้เหมือนคนอื่นทั่วๆไป

.

เริ่มโตขึ้น ย่างเข้าวัยรุ่น

.

เธอพิมพ์ดีดได้ (25 คำต่อนาที) เล่นเปียโน และเป็นนักกีฬา

.

การเล่นกีฬาอย่างจริงจัง ช่วยบ่มเพาะคำว่าวินัยและความไม่ย่อท้อลงไปโดยไม่รู้ตัว เจสซิก้า เล่นเทควันโดตอน 10 ขวบ และได้สายดำตอนอายุ 14 ขวบ เป็นนักกีฬาเทควันโดสายดำคนแรกของสมาคมเทควันโดอเมริกัน .. ที่ไม่มีแขน

.

เธอขับรถได้ ดำน้ำได้ และโลกของเธอไม่ได้หยุดแค่ที่บนพื้นและในน้ำ แต่มันพุงทะยานไปบนฟ้า เธอตัดสินใจเรียนขับเครื่องบิน

.

จริงอยู่ การจะเป็นนักบินได้จะต้องผ่านการตรวจร่างกายสำหรับการเป็นนักบินเพื่อให้ได้รับใบสำคัญแพทย์นักบิน (ตามที่เคยอธิบายในบทความเรื่อง ‘จะเรียนบินต้องผ่านด่านอะไรบ้าง’) แต่นั่น มันสำหรับคนปกติทั่วไป

.

แต่ที่อเมริกา ท้องฟ้าไม่ได้ปิดกั้นไปทั้งหมด ใบอนุญาตนักบินกีฬา (SPL : Sport Pilot License) คือหนึ่งในใบอนุญาตนักบินตามกฎหมายของ FAA (Federal Aviation Administration) ที่เบิกทางให้เธอสามารถเรียนบินได้

.

การเรียนหลักสูตรนักบินกีฬาที่อเมริกานั้น มีเงื่อนไขการตรวจร่างกายที่ไม่เข้มข้นเท่าหลักสูตรนักบินส่วนบุคคลและนักบินพาณิชย์ แต่สำหรับผู้พิการจะต้องได้รับการตรวจร่างกายที่พิเศษมากหน่อย การออกแบบอุปกรณ์ช่วยในการฝึกบิน รวมถึงเครื่องบินที่ใช้ฝึกบินจะได้รับการออกแบบในบางฟังก์ชั่นการใช้งานให้เหมาะสมกับผู้พิการที่จะฝึกบินด้วย ซึ่งจะต้องได้รับการรับรองจาก FAA ด้วยเช่นกัน

.

แต่มันก็ไม่ใช่ปัญหา ทุกกติกาล้วนผ่านการพิจารณาอย่างรอบคอบ และท้องฟ้าไม่ใช่ของใครแค่บางคน แต่มันเป็นของทุกคนที่ใจรัก โดยเฉพาะของคนที่หัวใจไม่ธรรมดา

.

เจสซิก้า สมัครเรียนบินตอนอายุ 21 ปี

.

แม้หลักสูตรนักบินกีฬา ไม่ได้ต้องการชั่วโมงฝึกบินที่มาก (ต้องการชั่วโมงบินกับครูการบิน 15 ชั่วโมง และชั่วโมงบินเดี่ยวอีก 5 ชั่วโมง) แต่มันไม่ง่ายสำหรับผู้พิการ เจสซิก้า ใช้เวลามากกว่า 2 ปี ยังไม่สามารถเรียนบินได้จบ เธอตัดสินใจหาที่เรียนใหม่

.

เธอต้องการที่ที่ให้โอกาสเธอได้เอาชนะความฝันที่จะมีปีก การเลือกหาครูการบินเป็นอะไรที่ท้าทายมาก โดยเฉพาะสอนผู้หญิง..ที่ไม่มีแขน

.

ปี ค.ศ.2006 ครูการบินท่านหนึ่งในแอริโซนา ชื่อ แพร์ริช ทราวีค (Parrish Traweek) ได้รับโทรศัพท์จากเจสซิก้า เธอทาบทาม แพร์ริช ให้สอนบินให้เธอ การสนทนาดำเนินไปอย่างกระชับ เจสซิก้า บอกเล่าความฝัน ความมุ่งมั่นที่มีต่อการบิน และตบท้ายด้วยคำว่า “แต่ฉันไม่มีแขนนะ”

.

แพร์ริช รับสอนบินให้กับ เจสซิกา

.

เครื่องบิน ERCO 415-C Ercoupe ถูกออกแบบมาให้สามารถใช้คันบังคับหลักที่เดียวในการควบคุมทุกแกนของเครื่องบิน คันบังคับหลักที่เรียกว่า Yoke หรือ Control wheel (เหมือนพวงมาลัยรถยนต์) โดยที่ไม่ต้องมีที่เหยียบที่เท้าเหมือนเครื่องบินทั่วๆไปที่มี Rudder ในการควบคุมแกน Yaw (หันซ้าย/หันขวา)

เวลาบิน เจสซิก้า จะใช้ขาข้างขวาจับ Yoke พร้อมใช้นิ้วโป้งเท้าขวากดคีย์ติดต่อวิทยุ และใช้ขาซ้ายคอนโทรล Power ที่คันบังคับที่เรียกว่า Throttle

.

กระทั่งวันที่ 11 พ.ค. 2008 ความฝันที่จะโบยบินคนเดียวก็สำเร็จ วันแรกที่เธอบินเดี่ยว (Solo Flight) ขณะอายุ 25 ปี เที่ยวบินนั้นถูกบันทึกใน กินเนสส์บุ๊ก (Guinness Book) สำหรับนักบินคนแรกของโลกที่ทำการบินโดยไม่มีแขน

.

บางบทสนทนาขณะ เจสซิก้า บินกับครูแพร์ริช

.

แพร์ริช : คุณเป็นแรงบันดาลใจให้กับคนจำนวนมาก โดยเฉพาะเด็กๆที่พิการ พวกเขามองเธอเป็นแบบอย่าง ถ้าเธอทำอะไรได้ พวกเขาก็ต้องทำได้เช่นกัน คุณคือแรงบันดาลใจที่ยอดเยี่ยมมาก

.

เจสซิก้า : ฉันมีความสุขมาก ฉันต้องการแสดงให้โลกได้รู้ว่า หากคุณให้โอกาสใครสักคน คุณสนับสนุนพวกเขา พวกเขาสามารถสร้างสิ่งมหัศจรรย์ให้เกิดขึ้นได้

.

ปัจจุบัน เจสซิก้า ยังคงทำงานสนับสนุนผู้พิการ ส่งเสริมสิทธิต่างๆสำหรับผู้พิการในสหรัฐอเมริกาและอีกหลายประเทศทั่วโลก

.

เธอไม่สงสัยกับคำถามที่เคยถามพ่อกับแม่เมื่อครั้งเป็นเด็กอีกแล้ว คำถามที่ว่า “ทำไมพระเจ้าสร้างหนูมาแบบนี้”

.

ไม่มีใครรู้หรอกว่าพระเจ้ามีแผนอะไร เธอรู้แค่เพียงว่า “ความพิการไม่ได้หมายความว่าไร้ความสามารถ”

.

เธอนึกถึงคำของแม่ “ลูกสามารถทำอะไรก็ได้ ที่ลูกอยากจะทำ”

.

และสำหรับท้องฟ้า เธอทำได้ เธอไม่มีแขน

.

แต่เธอมีปีก และเธอบินได้

….

สาระเพิ่มเติม

.

– FAA (Federal Aviation Administration) คือ องค์การบริหารการบินแห่งชาติสหรัฐอเมริกา ทำหน้าที่ดูแลการบินพลเรือนในสหรัฐอเมริกา

– สิทธิทำการบินสำหรับผู้ถือใบอนุญาตนักบินกีฬา (SPL) คือ ทำการบินกับเครื่องบินเบา (Light Sport Aircraft) ได้เฉพาะช่วงเวลากลางวันในสภาพอากาศดี ไม่สามารถบินกลางคืน และไม่สามารถบินด้วยระดับความสูงเกิน 10,000 ฟุตได้

.

– ปี ค.ศ.2017 เจสซิก้า ก่อตั้งมูลนิธิ Rightfooted Foundation International ให้คำปรึกษาเด็กที่พิการหลายร้อยคนมากกว่า 26 ประเทศ

.

– ปี ค.ศ.2019 นักบินชาวเนวาดา บริจาคเครื่องบิน Ercoupe ให้กับมูลนิธิของเธอ เพื่อให้ เจสซิก้า บินในนิทรรศการการบิน สร้างแรงบันดาลใจให้กับผู้คน เจสซิกา บอกเด็กๆที่พิการเสมอว่า “ฉันไม่มีแขน แต่ฉันบินได้ ความพิการไม่ได้หมายความว่าไร้ความสามารถ จงเชื่อมั่นว่า เธอสามารถทำอะไรก็ได้ ที่เธออยากจะทำ”

.

ภาพด้านล่างโดย Suchada Rayain จาก Pixabay

.

.

อ่านบทความอื่นๆได้ใน Facebook Page : Hovering Inspirations 👇

https://www.facebook.com/profile.php?id=61558412223812&mibextid=ZbWKwL