“หมอจำเป็นต้องตัดขาของเขา”
.
เขาเป็นสุดยอดนักปีนเขา และตอนนี้เขาเป็นแค่ “เคยเป็น” เพราะไม่มีขาก็ปีนเขาไม่ได้ ใครๆก็คงคิดเช่นนั้น แต่กับชายผู้นี้ เขาคิดตรงกันข้าม ..
“Hugh Herr (ฮิว เฮอ)” จะกลับไปปีนเขาอีกครั้ง
.
ภาพพายุหิมะที่บ้าคลั่งในครั้งนั้นยังไม่เลือน .. มันคือพายุมัจจุราช ที่เกือบคร่าชีวิตเขาและเพื่อนของเขาไป แต่ความตายให้โอกาสเขา โดยเอาไปแค่ขาของเขา ร่างกายส่วนที่เหลือเหนือเข่าทั้งสองข้าง .. เขาต้องอยู่กับมันตลอดไป
.
เขาคิดถึงอดีต
.
พายุหิมะกระหน่ำเกินกว่า 3 ชม. ความเร็วลมไม่ต่ำกว่า 56 กม.ต่อชั่วโมง อุณหภูมิติดลบ 28 องศา และพวกเขาติดอยู่บนภูเขานั้นนานกว่าสามวัน กระทั่งหน่วยกู้ภัยมาช่วยพวกเขา
.
ขาของเขาชา ไร้ความรู้สึก เนื้อเยื่อถูกทำลาย ทางแพทย์เรียกว่าอาการ “Frostbite” กับอวัยวะที่ต้องแช่ในความเย็นจัดนานขนาดนั้น ถือว่าอาการอยู่ในขั้นรุนแรงถึงขีดสุด เนื้อเยื่อของขาทุกส่วนตาย หลังจากนั้น ขาทั้งสองข้างของเขาก็ถูกตัด ส่วนเพื่อนของเขาสูญเสียขาซ้าย นิ้วเท้าข้างขวา และนิ้วชี้ของมือขวา
.
เขาคิดถึงวัยเด็ก เขาชอบปีนเขา เขารักกีฬานี้ เขาเคยปีนเขาสูง 3,544 เมตร มาแล้วตอน 8 ขวบ และได้ติดอันดับนักไต่เขายอดเยี่ยมแห่งสหรัฐอเมริกาเมื่ออายุ 17 ปี มาตอนนี้หมอบอกว่า “เสียใจด้วย คุณกลับไปปีนเขาอีกไม่ได้แล้ว”
.
ความหวังดับวูบ เป้าหมายล้มครืน ราวกับว่าชีวิตดิ่งลงสู้ก้นเหว นอนหลับแล้วตื่นขึ้นมาใหม่ มองดูอวัยวะที่ต่ำกว่าเข่าทั้งสองข้างลงไป มันว่างเปล่า บางครั้งก็อยากหลับแล้วไม่ต้องตื่นขึ้นมาพบกับความเป็นจริงอีก ..แต่แล้วเขาก็คิดได้ เมื่อเทียบกับคนที่พิการมาตั้งแต่เกิด
.
ชีวิตของ ‘ฮิว เฮอ’ ไม่ได้ติดลบมาก่อน เพราะหลายคนเมื่อลืมตาเกิดขึ้นมา ชีวิตก็ติดลบแล้ว
.
คนที่พิการมาแต่กำเนิด พวกเขาไม่มีสิทธิ์เลือก บางคนคิดว่าเป็นกรรมเก่า บ้างก้มหน้ารับกรรมนั้น ในขณะที่มากกว่า 90%ของคนเหล่านี้ มีจิตใจที่เข้มแข็งราวกับภูผา เหมือนเป็นการชดเชยกับสิ่งที่สูญเสียไปแต่กำเนิด
.
“Mariusz Kedzierski ศิลปินชาวโปแลนด์ ไร้แขนแต่กำเนิด แต่รักในการวาดภาพ ทุ่มเทจนสามารถสร้างผลงานได้มากมาย ภาพของเขาถูกขายไปอีกหลายประเทศทั่วโลก”
.
“Annette Gabbedey เกิดมาไม่มีนิ้ว แต่รักในการออกแบบเครื่องประดับ เธอเรียนจบด้านการออกแบบและการผลิตเครื่องประดับอาชีพในลอนดอน เธอรังสรรค์ผลงานเครื่องประดับที่ล้ำค่าออกมาอีกมากมาย”
.
“เอกชัย วรรณแก้ว เกิดมาไร้แขน ซ้ำยังมีขาที่สั้นผิดปกติ ต่อสู้กับความอัตคัดขัดสนมาตั้งแต่เด็ก ยิ่งลำบาก หัวใจยิ่งแกร่ง ถูกคำปรามาสมามากมาย เขาเปลี่ยนมันเป็นบันได ก้าวข้ามความพิการไปอย่างสิ้นเชิง ปัจจุบันเป็นศิลปินไร้แขน เขาเขียนภาพพ่อหลวงในวันพ่อแห่งชาติ ที่ยอดเขาคิลิมันจาโร ท่ามกลางอุณหภูมิติดลบกว่า 20 องศา ไม่มีใครแบกเขาขึ้นไป เขาเดินขึ้นไปด้วยตัวเอง”
.
ครั้งนั้นอุณหภูมิติดลบ ครานี้ร่างกายของเขาก็ติดลบเช่นกัน
.
สมัยเด็ก ‘ฮิว เฮอ’ ไม่ชอบเรียนหนังสือ เขาคิดว่าถ้าเรียนเก่งสมองดี ในสภาพไร้ขาเช่นนี้ อาจไปทำอย่างอื่นที่ดีกว่าได้ .. แต่เขายังคงปักหลัก ยืนกรานที่จะปีนเขาต่อไป .. “ไร้ขาแต่ยังมีสมอง ก็ต้องใช้สมองให้มันมากขึ้น”
.
จากนั้นเขาเริ่มเรียน เขาจบปริญญาตรีสาขาฟิสิกส์จากมหาวิทยาลัยมิลเลอร์สวิลล์ ตามต่อด้วยปริญญาโทสาขาวิศวกรรมเครื่องกลที่สถาบันเทคโนโลยี
แมสซาซูเซตส์ (Massachusetts Institute of Technology : MIT) และจบปริญญาเอกสาขาชีวฟิสิกส์จากมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด
.
แน่นอนสำหรับคนไร้ขา ราคาที่ต้องจ่ายสูงมากคือ ‘ความพยายาม’
.
ขาขาด แต่หัวใจและสมองยังมีอยู่ “เขาจะกลับไปปีนเขาอีกครั้ง”
.
ศรัทธา คือ ธรรมะข้อแรกของ ‘อินทรีย์ 5’ บ่งบอกว่าทุกอย่างจะสำเร็จได้ ต้องเริ่มต้นด้วย “ศรัทธา”
.
‘ฮิว เฮอ’ ศรัทธาว่าเขาจะต้องกลับไปปีนเขาให้ได้ และเลิกวิตกกังวลเรื่องขาอีกต่อไป เขาเริ่มศึกษา วิจัย แล้วก็ วิจัย..
.
เขาค้นพบว่า อวัยวะที่ถูกตัด ยังมีเนื้อเยื่อบางส่วนที่มีปมประสาทตอบสนองอยู่ เขาพัฒนาขาเทียม เชื่อมต่อขาเทียมกับปมประสาทเหล่านั้น เมื่อสมองคิด ปมประสาทถูกกระตุ้น ผ่านเทคโนโลยีไบโอนิก ขาเทียมจึงสามารถเคลื่อนไหวและตอบสนองต่อสิ่งที่สมองสั่งการได้ แทบจะเรียกได้ว่า รู้สึกเหมือนเดินได้ด้วยขาจริงๆ
.
และแล้ว .. เขาได้กลับไปปีนเขาอีกครั้ง .. ปีนเขาด้วยขาเทียม !! และเอาชนะนักปีนเขาที่มีร่างกายสมบูรณ์คนอื่นๆได้ ..
.
‘ฮิว เฮอ’ อดีตเด็กที่ไม่ชอบเรียนหนังสือ กลายเป็นศาสตราจารย์ที่ MIT เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านชีวประดิษฐศาสตร์ หรือ ไบโอนิก เขายังไม่หยุดวิจัย .. เขาเชื่อว่า “มนุษย์ไม่ได้บกพร่อง หากแต่เทคโนโลยีต่างหากที่ยังไม่สมบูรณ์”
.
ปัจจุบัน ‘ฮิว เฮอ’ ยังไม่เลิกปีนเขา ภูเขาที่ท้าทายที่สุดในชีวิตของเขา
.
“ภูเขาแห่งความหวังของผู้พิการ” ศรัทธาของเขาที่มั่นใจว่า จะสามารถพัฒนาอวัยวะเทียม ที่ช่วยให้คนไร้แขนได้รับรู้ถึงความรู้สึกของอ้อมกอด ช่วยให้คนไร้ขาได้กลับมาเดินได้อย่างธรรมชาติอีกครั้ง และช่วยผู้พิการที่ยังมีความหวังจะกลับมาใช้อวัยวะที่สูญเสียไปได้ดังเดิม
.
บางครั้ง ชีวิตที่ติดลบ มันก็ไม่ได้แย่เสมอไป ..
.
“ร่างกายติดลบแต่หัวใจไม่พิการ จะทำสิ่งใดก็ไม่ยากเกินกำลัง”
.
ภาพหน้าปกโดย Pexels จาก Pixabay
.
ภาพด้านล่างโดย ภาพโดย-aatlas-จาก-Pixabay
.
.
อ่านบทความอื่นๆได้ใน Facebook Page : Hovering Inspirations 👇
https://www.facebook.com/profile.php?id=61558412223812&mibextid=ZbWKwL