นักบินผู้พากเพียร

ใครคนนั้นใช้เวลา 7 เดือน เรียนบินจบ ในขณะที่คนทั่วไปใช้เวลา 10 เดือน

.

ใครคนนั้นเป็นผู้หญิง ผิวดำ ส่วนสูง 160 ซม. เกิดในยุคที่สังคมแบ่งแยกเพศและเหยียดเชื้อชาติ

.

ยุคนั้นคือยุคเริ่มต้นของการบิน ผ่านไป 10 กว่าปีหลังสิ่งประดิษฐ์ที่ลอยได้ลำแรกเกิดขึ้น มนุษย์อยู่ในยุคของการท้าทายธรรมชาติ ยุคที่เรียกได้ว่าการบินเพิ่งเริ่มตั้งไข่อย่างแท้จริง ยุคของการลองผิดลองถูก การประกวดประชัน การแข่งกันทำลายสถิติ และยังเป็นยุคสมัยของการเหยียดผิวและเพศอีกด้วย

.

เบสซี่ โคลแมน (Bessie Coleman) เกิดในครอบครัวยากจนที่รัฐเท็กซัส ประเทศสหรัฐอเมริกา ปี 1892 เป็นลูกคนที่ 10 ในบรรดาพี่น้อง 13 คน สมัยเด็กรับจ้างซักรีด ทำเล็บ รับจ้างทำความสะอาดบ้าน และอื่นๆ ความดิ้นรนเพื่อหนีออกจากสภาพความแร้นแค้นฝังอยู่ในใจลึกๆมาเนิ่นนาน

.

กระทั่งวันที่ได้เห็นภาพเครื่องบินครั้งแรก ช่วงยามที่โลกเริ่มใช้เครื่องบินในสงคราม (สงครามโลกครั้งที่ 1 ปี ค.ศ.1914) ขณะนั้นเธออายุ 22 ปี แววตาเป็นประกายเมื่อได้เห็นว่าถ้าบนพื้นดินยังคงแบ่งแยกมนุษย์กันเองด้วยเชื้อชาติ อย่างนั้นการเลือกไปใช้ชีวิตบนท้องฟ้าน่าจะดีกว่า

.

เบสซี่ไปติดต่อโรงเรียนการบินหลายแห่งในอเมริกา แต่ถูกปฏิเสธ .. ด้วยเพราะ ‘เพศ’ และ ‘สีผิว’

.

พี่ชายของเบสซี่ถูกส่งไปรบที่ฝรั่งเศส เมื่อกลับมาบ้าน เล่าให้น้องสาวฟังถึงเรื่องราวของนักบินหญิงในฝรั่งเศส .. คำปรามาสเล็กๆว่า “น้องทำอย่างเขาไม่ได้หรอก” สะกิดต่อมมุมานะของเบสซี่อย่างรุนแรง

.

ต่อมาเธอได้รับการสนับสนุนเงินทุนจาก ‘โรเบิร์ต เอส แอบบอตต์’ ผู้ก่อตั้งหนังสือพิมพ์ Chicago Defender (หนังสือพิมพ์ท้องถิ่นเล็กๆที่สนับสนุนและส่งเสริมชาวอเมริกันเชื้อสายแอฟริกัน) บวกกับคำแนะนำของเพื่อนว่า “ไปฝรั่งเศสดีกว่าไหม การบินที่นั่นค่อนข้างเสรี ผู้หญิงก็บินได้”

.

ตั้งแต่นั้นเธอก็ขยัน เตรียมพร้อมตัวเอง ฝึกภาษาฝรั่งเศส .. อ่านหนังสือ แล้วก็ .. พากเพียร

.

5 ปี ต่อมา เธออยู่ที่ฝรั่งเศส เรียนบินที่ Federation Aeronautique Internationale ความขยันทำให้เธอเรียนจบได้รับใบอนุญาตนักบิน เธอเดินไปสนามบินทุกวัน วันละ 15 กม. เพื่อไปเรียนบิน และใช้เวลาเรียนเพียงแค่ 7 เดือน เธอมีความฝันลึกๆอยู่ในใจว่า อยากเปิดโรงเรียนการบิน ‘โรงเรียนการบินที่รับสอนคนผิวดำ’

.

หลังเรียนบินต่อในขั้น Advance ที่ฝรั่งเศสจบ เธอกลับมาที่อเมริกา เปิดแสดงการบินผาดแผง ซึ่งเป็นที่นิยมในยุคนั้น .. ยุคที่มนุษย์เริ่มสนุกกับท้องฟ้า แต่ด้วยระบบควบคุมความปลอดภัยด้านการบินในสมัยนั้นยังไม่เข้าที่เข้าทาง นักบินในยุคนั้นหลายคนต้องเสียชีวิตด้วยข้อขัดข้องของเครื่องบิน และเบสซี่ก็เป็นหนึ่งในนั้น

.

ฤดูใบไม้ผลิเดือนเมษายน ปี 1926 เธอเสียชีวิตจากการซ้อมบินผาดแผงเมื่ออายุได้ 34 ปี

.

ภายหลังเบสซี่ได้รับการยกย่องอย่างมาก เพราะไม่เพียงเป็นชาวอเมริกันเชื้อสายแอฟริกาคนแรกที่ได้รับ Pilot Licence เธอยังเป็นผู้หญิงอีกด้วย ที่สำคัญเธอคือแรงบันดาลใจให้กับชาวอเมริกันเชื้อสายแอฟริกาทุกคน เพราะหลังจากนั้นมา บนท้องฟ้าไม่มีกำแพงกั้นแบ่งเรื่องเชื้อชาติอีกต่อไป

….

เกร็ดประวัติเพิ่มเติม

.

ขณะนำศพของเธอกลับบ้านโดยรถไฟ ผู้คนกว่า 10,000 คนตะโกนก้องว่า “Queen Bess” และร่วมแสดงความไว้อาลัยต่อการจากไปของเธอ

.

แม้เธอจะไม่สามารถทำความฝันของเธอเรื่องการเปิดโรงเรียนการบินให้เป็นจริงได้ แต่ภายหลังเธอเสียชีวิตได้ 3 ปี พาวเวลล์ (William J.Powell) นักบินอเมริกันเชื้อสายแอฟริกาได้ก่อตั้งสโมสรขึ้นในลอสแองเจลิส รัฐแคลิฟอร์เนีย ชื่อ ‘The Bessie Coleman Aero Club’

.

เพื่อเป็นเกียรติและเป็นมรดกให้กับเบสซี่ เพื่อส่งเสริมชาวแอฟริกันอเมริกันในการเข้าถึงการบิน นักบินหลายคนถือกำเนิดขึ้นที่นั่นในเวลาต่อมา

.

เพราะ ‘Bessie Coleman’ เชื่อเสมอว่า

ท้องฟ้าคือสถานที่เดียวที่ปราศจากอคติ”

(The air is the only place free from prejudices)

“และท้องฟ้าไม่ใช่ของใครคนใดคนหนึ่ง มันเป็นที่เสรีสำหรับทุกคนที่มีความพยายามมากพอเท่านั้น”

….

<เครดิตภาพหน้าปกและภาพด้านล่างจาก Wikipedia>