เสน่ห์ของการบินกับเฮลิคอปเตอร์น่าจะอยู่ตรงศิลปะในการควบคุมความช้า ปรมาจารย์ด้านการบิน ฮ.เคยเปรียบเปรยว่า
.
นักบิน ฮ. ใช้มือได้อย่าง ‘นายช่างทอง’
.
เป็นนักบิน ฮ. ต้องมือเบา เร็วได้ ช้าเป็น อ่อนนุ่ม และมั่นคง
.
เอาจริงๆตอน Air taxi (บินลอยตัวใกล้ๆพื้นแล้วค่อยๆเคลื่อนที่ไปด้านหน้าหรือตามทิศทางที่ต้องการไป) feeling มันคล้ายๆกับเดินจงกรม
.
ครั้งนึงมีศิษย์คนนึงกันเท้าไม่อยู่เนื่องจากลมขวาง สำหรับ ฮ.เครื่องเล็กยิ่งดิ้น เท้ายิ่งต้องมั่นคง .. เครื่องเริ่มเซไปมา
.
พอเท้าไม่นิ่ง มือก็เริ่มแกว่งด้วย คราวนี้รวนกันไปหมด ระบบประสานสอดคล้องของร่างกายเริ่มสับสน มือซ้าย มือขวา และเท้าเริ่มไม่สัมพันธ์กัน ..
.
อาการต่อมาคือ ฮ.ลอยตัวแบบดิ้นๆ โล้ไปโล้มา
.
ครูมีหน้าที่จับปูใส่กระด้ง .. บางตัวจับง่าย บางตัวต้องงัดสารพัดวิชามาใช้
.
อากาศยานประเภทนี้มันมีชุดหมุนแถบจะทุกส่วน แล้วแตกออกเป็นแกนต่างๆ ทุกแกนต้องควบคุมอย่างต่อเนื่อง ผ่อนหนัก ผ่อนเบา ช้าเร็วต้องสมดุล
.
ผมนึกถึงตอนเดินสมาธิพร้อมจังหวะย่างก้าวกับการจับรายละเอียด รู้เท่าทันในทุกขณะการเคลื่อนไหว
.
ขณะเครื่อง Taxi อาการหมุนของทุกแกนนั้น มันพยายามดิ้นทุกวิถีทาง แต่เราต้องกำหนดการควบคุมอย่างละเอียด แล้วเติมแรง ผ่อนแรงลงไปใน Flight control หาจุดที่ทำให้เครื่องนิ่งที่สุด แล้วคุมมัน
.
เหมือนการตีทองอย่างละเอียด สม่ำเสมอ จะบุหรือจะเคาะก็เพื่อเตรียมพร้อมในการขึ้นรูปต่อไป
.
นี่คงเป็นที่มาของคำว่า “มือช่างทอง”
.
กระทั่งเอาเครื่องอยู่ได้ คราวนี้ศิษย์จะเริ่มเข้าถึงเซนส์ของความเป็นนักบิน ฮ.
.
ศิลปะในการควบคุมความช้าก็ค่อยๆถูกเติมขึ้นทีละนิด
.
ยิ่งละเอียดยิ่งรู้อาการไว ยิ่งแก้ได้เร็ว
.
พอเข้าที่เข้าทางก็ไม่ต่างกับการทำ ‘ขณิกสมาธิ’ ไปทีละจังหวะจะโคน
.
อาการโล้ก็ไม่เป็นอีก .. เข้าคอนเซ็ปต์ว่า
.
“เราบินมัน..ไม่ได้ให้มันบินเรา”
.
จะขึ้นรูปทองได้มือก็ต้องนิ่งพอควร
.
ตอนนี้ศิษย์คนนั้นก็คุมเครื่องได้ไม่โล้ไปโล้มาแล้ว เครื่องก็นิ่งขึ้นเยอะ .. ใจก็นิ่งขึ้นตาม
.
นักบิน ฮ. ต้องละเอียดและใจเย็น .
.
.
อ่านบทความอื่นๆได้ใน Facebook Page : Hovering Inspirations 👇
https://www.facebook.com/profile.php?id=61558412223812&mibextid=ZbWKwL