และบางครั้งเราก็รู้สึกอายคนแก่อายุเกิน 100 ปี คนนี้ “ไอด้า คีลิง” (อายุ 106 ปี)
.
40 กว่าปีก่อน ด้วยวัย 67 ปี คุณยายเพิ่งเริ่มฝึกวิ่ง อันที่จริง ได้ลองมาหลายอย่างแล้ว และมันไม่ได้ทำให้เรื่องเลวร้ายในชีวิตที่เกิดขึ้นนั้นจางหายไป
.
“ไอด้า คีลิง” สูญเสียลูกชายไปถึง 2 คน ในวัย 65 ปี ความเศร้าถาโถม เธอยังอยู่ แต่ลูกไปแล้ว ไม่มีอะไรเศร้าไปกว่านี้แล้ว
.
ราวกับฝันสลายหายวับ เพราะลูกก็คืออนาคต ลูกคือความฝัน แล้วจู่ๆฝันก็มาจากไป
.
ลูกสาวช่วยประคองความเศร้านั้นไว้ ลูกสาวช่วยดึงแม่ขึ้นมาจากบ่อน้ำแห่งความเศร้าโศกนั้น
.
“ไปวิ่งกันไหมแม่”
.
มันได้ผล คุณยายเริ่มฝึกวิ่งระยะไกล 5 กม. ขณะที่วิ่ง ความคิดฟุ้งซ่านก็หายไป จิตใจจดจ่ออยู่กับการเคลื่อนไหวของร่างกาย
.
หัวใจสูบฉีดใหม่ ชีวิตใหม่และเป้าหมายใหม่ก็พลันเกิด
.
และแน่นอน ความฝันใหม่ก็ถูกปลุกขึ้นมาให้เธอไปต่อ
.
จากนั้นเธอตระเวนไปร่วมแข่งขันในรายการวิ่งทั่วโลก
.
ปี 2011 ทำสถิติวิ่ง 60 เมตร ด้วยเวลา 29.86 วินาที ที่แมนฮัตตัน ตอนอายุ 95 ขวบ
.
ปี 2014 ทำสถิติวิ่ง 100 เมตร ด้วยเวลา 59.8 วินาที ที่คลีฟแลนด์ ขณะที่อายุ 99 ขวบ
.
และเมื่ออายุ 100 ขวบ ทำสถิติโลกวิ่ง 100 เมตร ด้วยเวลา 1 นาที 17 วินาที ที่ฟิลาเดลเฟีย ในการแข่งขันขององค์การกรีฑาแห่งสหรัฐอเมริกา
.
ในยามที่โลกไม่อยู่ข้างเรา เรื่องร้ายๆที่ผ่านเข้ามา อาจทำใครหลายคนสะดุดบนทางฝัน บางคนฝันสลาย
.
แต่ฝันสะดุด..ก็ยังดีกว่าหยุดฝัน
.
สำหรับคนที่ฝันสลาย ให้ลองหลับตา แล้วถามกับตัวเองว่า “ถ้าพรุ่งนี้ต้องตายไป ยังเหลืออะไรที่อยากทำแล้วไม่ได้ทำ”
.
บางคนบ่น ว่าต้นทุนคนเราต่างกัน โอกาสของแต่ละคนก็ไม่เท่ากัน แต่ลืมคิดไปว่า ณ วินาทีที่ยังมีชีวิตอยู่ หัวใจก็ยังเต้นอยู่เหมือนกัน
.
ตราบใดที่หัวใจยังไม่หยุด ง่ายที่สุดที่จะทำก็คือ “หายใจ”
.
หายใจให้ลึกสุด นิ่งๆนานๆ แล้วจะรู้ว่าตัวเองนั้นมีค่าในแบบของตัวเอง ไม่จำเป็นต้องพึ่งต้นทุนหรือโอกาสใด คนเราเริ่มใหม่ได้ทุกเวลา เดี๋ยวโอกาสและจังหวะของเวลามันก็มาเอง
.
บางครั้งการลอกคราบจากสิ่งที่เป็นหรือเคยเป็น ไปสู่การเป็นในแบบอื่นที่ไม่เคยเป็นนั้น..มันยากที่จะเปลี่ยน
.
แต่บางที “การไม่ลอง มันก็ไม่รู้” และ ฝึกมองนอกกรอบไว้ ไปปรึกษากับคน 10 คน หากมี 9 คนมาค้านเราด้วยความหวังดี ให้ลองโฟกัสเพียงแค่ 1 คนนั้นที่เห็นด้วย บางทีอาจเกิดปิ๊งแว้บ (ปัญญาญาณ) ขึ้นมาง่ายๆ
.
แล้วถ้าได้ลอง แล้วเกิดพลาดล้ม “ก็แค่ลุก” ลุกแล้วก็ลองใหม่ ลองจนเจอหนทางที่ใช่
.
รอยล้มที่เกิดขึ้นมันก็เหมือนต้นทุนแฝง มีทุนทางจิตใจเยอะ จะไปต่ออีกสักกี่ครั้งก็สบาย
.
“ทางที่ใช่อาจมาได้ทุกช่วงวัย และคนเราฝันหลายอย่างได้ ตราบใดที่หัวใจยังไม่หยุดเดิน”
.
“ไอด้า คีลิง” คุณยายเสียชีวิตในวัย 106 ปี กับชีวิตหลังวัย 67 ปีนั้น ที่เริ่มต้นวิ่งเรื่อยมาและไม่เคยหยุด มันเหมือนการได้เกิดใหม่อีกตั้ง 39 ปี..โดยที่ภาพจำนั้นยังไม่เคยเลือน
.
เสียงลูกสาวในครั้งนั้น กับคำถามที่ปลุกชีวิตแม่ให้ลุกขึ้นมาใหม่
.
“ไปวิ่งกันไหมแม่”
….
….
ภาพโดยหน้าปกโดย Daniel Reche จาก Pixabay
.
ภาพด้านล่างโดย Sasin Tipchai จาก Pixabay
.
.
อ่านบทความอื่นๆได้ใน Facebook Page : Hovering Inspirations 👇
https://www.facebook.com/profile.php?id=61558412223812&mibextid=ZbWKwL